Ατυχήματα

"ΠΑΙΔΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ"

Με αφορμή την ενότητα 10 του β/ τεύχους της Γλώσσας μας με θέμα ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ θελήσαμε να κάνουμε

και εμείς μια έρευνα με το θέμα αυτό ανάμεσα στα παιδιά της περιοχής μας.

Έτσι ακολουθήσαμε τα παρακάτω βήματα

1ο βήμα
Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες και μοιράσαμε τα ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ σε δύο υποκατηγορίες.

Η πρώτη υποκατηγορία με θέμα ΠΑΙΔΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

και η δεύτερη υποκατηγορία με θέμα ΠΑΙΔΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ .

2ο βήμα
Προσπαθήσαμε και οι δύο ομάδες να φτιάξουμε ένα κοινό ερωτηματολόγιο.

Μετά από αυτή την προεργασία διαλέξαμε τις πιο κατάλληλες κατά τη γνώμη μας ερωτήσεις

και φτιάξαμε το ερωτηματολόγιο.

3ο βήμα
Αφού ετοιμάσαμε τα ερωτηματολόγια τα μοιράσαμε σε μαθητές και μαθήτριες

που έχουν ηλικία από 8 έως και 14 ετών να το συμπληρώσουν.

4ο βήμα
Μετά από μια περίπου εβδομάδα συγκέντρωσε η κάθε ομάδα τα δικά της ερωτηματολόγια.

Τα μελέτησε και έβγαλε τα παρακάτω αποτελέσματα που πραγματικά είναι ενδιαφέροντα.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΡΕΥΝΑΣ
ΠΑΙΔΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

1 . Πιο επικίνδυνος χώρος στο σπίτι για τα παιδιά, φαίνεται να είναι το σαλόνι καθώς εκεί

συμβαίνει το 38% των ατυχημάτων. Ακολουθεί ο χώρος του δωματίου τους με ποσοστό 31% .

Με 15% οι σκάλες, με 12% η βεράντα του σπιτιού τους και με 4% το μπάνιο.

2 . Το δεύτερο που διαπιστώσαμε από την έρευνά μας είναι ότι τα περισσότερα ατυχήματα

που έγιναν στο σπίτι συνέβησαν όταν τα παιδιά ήταν μαζί με τους γονείς τους και με τα αδέρφια τους

σε ποσοστό 81%. Ενώ το 19% των ατυχημάτων έγιναν όταν τα παιδιά ήταν μόνα στο σπίτι.

3 . Οι συνέπειες των ατυχημάτων αυτών ήταν το 85% να μεταφερθούν στο νοσοκομείο για ράμματα,

ενώ το 15% είχαν μώλωπες / εκδορές.

4 . Και τέλος η αιτία των ατυχημάτων στο σπίτι ήταν κατά 38% επειδή γλιστρούσε το πάτωμα ,

κατά 57% από παιχνίδι με την μπάλα μέσα στο σπίτι και 5% από πάτημα σαπουνιού.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
ΠΑΙΔΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

1 . Ο πιο επικίνδυνος χώρος του σχολείου για τους μαθητές και μαθήτριες φαίνεται να είναι το προαύλιο,

αφού εκεί συμβαίνει το 54% των ατυχημάτων.

Ακολουθούν οι σκάλες με 27% και τελευταίος ο χώρος της αίθουσας με 19%.

2 . Το δεύτερο που διαπιστώσαμε είναι ότι η μεγαλύτερη αιτία των ατυχημάτων που έγιναν στο σχολείο

ήταν το σπρώξιμο από κάποιο άλλο παιδί επίτηδες κατά 27%,

νερά που βρέθηκαν κάτω στο προαύλιο 23%, το κυνηγητό στο προαύλιο 12%,

τρικλοποδιά στο προαύλιο 15% ,χτύπημα από μπάλα 15% ,

σπρώξιμο πόρτας 4% και η μύτη του 4%.

3ο Οι συνέπειες των ατυχημάτων στο σχολείο ήταν να μεταφερθούν στο νοσοκομείο για ράμματα το 42% ,

σπάσιμο άνω ή κάτω άκρου 15% , λιποθυμία 12%, δύσπνοια 4% και μώλωπες/ εκδορές 27%.

4ο Τέλος οι μαθητές και μαθήτριες είπαν ότι μετά τα ατυχήματα έγιναν αλλαγές

στο σχολείο τους σε ποσοστό 62%.

Από την έρευνα που κάναμε διαπιστώσαμε ότι παντού παραμονεύουν κίνδυνοι.

Άρα οφείλουμε όλοι μας να είμαστε περισσότερο προσεκτικοί και να τηρούμε τους κανόνες της οικογένειάς μας και του σχολείου μας.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Νο 1

ΠΑΙΔΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Τάξη: Ηλικία :

1. Πότε συνέβη το ατύχημα ; . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
3. Σε ποιο χώρο του σπιτιού σου συνέβη το ατύχημα; . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

4. Ήσουν μόνος , -η όταν έγινε το ατύχημα; . . . . . . . .. . . . . . . .
Αν όχι , με ποιους ; . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . .. . .. . . . . . . . . .

5. Ποια ήταν η αιτία που προκάλεσε το ατύχημα ; . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

6. Πώς συνέβη το ατύχημα ; (Περιέγραψέ το με λίγα λόγια) . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

7. Ποιες ήταν οι συνέπειες του ατυχήματος ; . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
8. Μετά το ατύχημα έγιναν αλλαγές στο σπίτι σου ;Αν ναι , ποιες ; . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Νο 2

ΠΑΙΔΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Τάξη : Ηλικία :

1. Πότε συνέβη το ατύχημα ; . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
2. Πόσο χρονών ήσουν τότε ; . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
3. Σε ποιο χώρο του σχολείου συνέβη το ατύχημα ; . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
4. Ποια ήταν η αιτία που προκάλεσε το ατύχημα ; . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
5. Να περιγράψεις με λίγα λόγια το ατύχημα. Πώς συνέβη ; . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
6. Ποιες ήταν οι συνέπειες του ατυχήματος ; . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
7. Μετά το ατύχημα άλλαξε κάτι στο σχολείο ; . . . . . . . . . . .
Αν ναι , τι αλλαγές έγιναν ; . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Με αφορμή ένα μάθημα στη γλώσσα που αναφερόταν στα ατυχήματα που συμβαίνουν στο σπίτι σε παιδιά από τη νηπιακή ηλικία έως την προεφηβεία, αποφάσισαν οι μικροί μου μαθητές να δράσουν. Χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες, πήραν χαρτί και μολύβι και έφτιαξαν ένα μικρό ερωτηματολόγιο για να ερευνήσουν τα ατυχήματα που συμβαίνουν κατά μέσο όρο στο περιβάλλον του σχολείου.

Η κάθε ομάδα είχε αναλάβει να ρωτήσει διαφορετική ομάδα παιδιών. Κάποιοι ασχολήθηκαν με τα μικρότερα παιδιά πρώτης και δευτέρας, άλλοι με τα παιδιά τρίτης και τετάρτης και άλλοι με τις μεγαλύτερες τάξεις. Το ερωτηματολόγιο αφορούσε την καταγραφή απαντήσεων σε σχέση με τη συχνότητα των ατυχημάτων που έχει κάθε μαθητής, τη σοβαρότητα του ατυχήματος, την τοποθεσία και τον τρόπο αντιμετώπισης και θεραπείας του τραυματισμένου μαθητή...

Η κάθε ομάδα σε συγκεκριμένο χρόνο έπρεπε να ομαδοποιήσει τις απαντήσεις και να βγάλει ένα γενικό συμπέρασμα για τα ατυχήματα στη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα...
Συγκεκριμένα, οι περισσότεροι μαθητές είχαν κάποιο ατύχημα στην πίσω αυλή του σχολείου, που είναι πιο μεγάλη και έχει πάντα πλήθος μαθητών, οπότε και οι πιθανότητες να συμβεί ένα ατύχημα είναι περισσότερες.

Ένα άλλο συμπέρασμα που βγήκε από την έρευνα είναι ότι οι περισσότεροι μαθητές είχαν τραυματιστεί στα πόδια σε σχέση με άλλες περιοχές του σώματος. Ακόμη, οι περισσότεροι αντιμετώπισαν τον πόνο με τον πάγο ή με λίγο μπεταντίν στην πληγή και πολύ λίγοι απευθύνθηκαν σε γιατρό ή νοσοκομειακή περίθαλψη...

Προσοχή λοιπόν στα πόδια μας μικροί και μεγάλοι, διότι αν δεν κοιτάς εκεί που πατάς τότε θα πας εκεί που κοιτάς!

ΠΑΙΔΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ

(ΟΙΚΙΑΚΕΣ...ΠΑΓΙΔΕΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ-1ο)

ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Διαβάζω(βιβλίο):KΛΙΚ

ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΙ ΑΥΤΟ

Σύμφωνα με στοιχεία του Ιατρικού Συλλόγου, της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας και του Κέντρου πρόληψης Παιδικών Ατυχημάτων, η αιτία που εισάγεται στο νοσοκομείο το 10% των παιδιών οφείλεται σε κάποιο ατύχημα.

Επίσης, κάθε χρόνο στα νοσοκομεία Παίδων της Αθήνας εισάγονται 600 παιδιά με εγκαύματα και στην υπόλοιπη Ελλάδα 400.

Τα παιδικά ατυχήματα που συμβαίνουν στο σπίτι αντιπροσωπεύουν το 35% των ατυχημάτων συνολικά ενώ τα μισά από αυτά συμβαίνουν παρουσία ενήλικα!

Σε ό,τι αφορά τις δηλητηριάσεις το 44% οφείλεται σε ψυχοφάρμακα, το 23% σε απορρυπαντικά, το 5% σε καλλυντικά, και το 3% σε γεωργικά φάρμακα.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, από τα 10 παιδικά ατυχήματα τα 9 θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί αν υπήρχε η σωστή ενημέρωση και οι γονείς τηρούσαν κάποιους βασικούς κανόνες πρόληψης.

Επαφή

9odimkilkis

2341076455

9odimkilkis@gmail.com

Οδηγός ασφαλείας εντός του σχολείου και στην διαδρομή από και προς αυτό. Ένα ατύχημα που μπορεί να πάθει ένα παιδί στο σχολείο δεν είναι πάντα αποτέλεσμα της δικής του απροσεξίας. Η υποδομή του σχολείου με συνάρτηση την ευθύνη αυτού μπορεί να είναι σε θέση να προλάβουν ένα παιδικό ατύχημα.

Προδιαγραφές ασφαλείας στα σχολεία
- Κτιριακός Έλεγχος: Όλα τα σχολεία θα πρέπει συνεχώς να ελέγχουν τις κτιριακές τους εγκαταστάσεις, έτσι ώστε να είναι ασφαλείς για τα παιδιά που στεγάζουν.
- Φαρμακείο: Όλα τα σχολεία πρέπει να διαθέτουν πλήρες φαρμακείο.
- Σκουριασμένα αντικείμενα: Στους χώρους του σχολείου δεν θα πρέπει να υπάρχουν σκουριασμένα ή αιχμηρά αντικείμενα, μιας και τα παιδιά υπάρχουν περίπτωση να τραυματιστούν άσχημα πάνω σε αυτά. (π.χ. σκουριασμένα κάγκελα).
- Πυρασφάλεια: Η ύπαρξη συστήματος πυρασφάλειας είναι απαραίτητη σε κάθε σχολείο. Θα πρέπει δε, κάθε χρόνο να γίνεται άσκηση ασφαλούς εγκατάλειψης του κτιρίου σε περίπτωση φωτιάς
- Σεισμός: Σε περίπτωση σεισμού υπάρχει μεγάλος κίνδυνος πρόκλησης ατυχήματος, όχι μόνον εξαιτίας της σεισμικής δόνησης αλλά και λόγω του πανικού που δημιουργείται. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητη η πραγματοποίηση σε τακτά χρονικά διαστήματα άσκησης σεισμού.

Ποιοι χώροι του σχολείου κρύβουν κινδύνους
Προαύλιο: Το προαύλιο του σχολείου είναι ένας χώρος που το παιδί περνάει τον χρόνο του διαλείμματος του. Το παιχνίδι του κυνηγητού και της μπάλας είναι τα πιο συνήθη αίτια παιδικών ατυχημάτων στο σχολείο. Ακόμη και το κλασσικό σπρώξιμο δεν φαίνεται να έχει εκλείψει από την ώρα του διαλείμματος.
Πρόληψη
-Πάντα την ώρα του διαλείμματος θα πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον ένας δάσκαλος που επιβλέπει τα παιδιά.
-Καλό θα είναι τα παιδιά των μικρών τάξεων να μην μοιράζονται το ίδιο προαύλιο με τα παιδιά των μεγάλων τάξεων. Έτσι θα ήταν εύλογο να βγαίνουν διαφορετικές ώρες. Ώστε να μην υπάρχει ο κίνδυνος να «πατηθούν» από τα μεγάλα παιδιά.

Αίθουσα μαθημάτων: Κατά τη διάρκεια του μαθήματος όλα τα παιδάκια στέκουν ακίνητα στα θρανία, με το που θα χτυπήσει το κουδούνι, η αίθουσα μετατρέπεται σε παιδότοπο. Οι γωνίες των θρανίων, τα τζάμια ακόμα και τα πόμολα της πόρτας αποτελούν μεγάλο κίνδυνο για τα παιδικά κεφάλια.
Πρόληψη
-Η αίθουσα του μαθήματος δεν είναι χώρος διαλείμματος.
-Ο δάσκαλος πρέπει να έχει τον έλεγχο της τάξης του έτσι ώστε να μην υπάρχει κανένα παιδί μέσα σε αυτή την διάρκεια του διαλείμματος
-Επιστροφή στον όρο «επιμελητής». Κάθε μέρα 2 άτομα της τάξης είναι υπεύθυνα για αυτή. Μια από τις αρμοδιότητες τους είναι να μην αφήνουν κανέναν να είναι μέσα στην τάξη εκτός και αν έχει άδεια από το δάσκαλο.

Σκάλες: Οι σκάλες του σχολείου εσωτερικές ή εξωτερικές είναι ένα από τα πιο συχνά μέρη που γίνονται ατυχήματα.
Πρόληψη
-Τα παιδιά των μικρών τάξεων να κάνουν μάθημα σε αίθουσες όπου δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουν τις σκάλες.

Παιδικά ατυχήματα στο σχολείο ή στο σπίτι

Τα παιδιά είναι από τη φύση τους γεμάτα περιέργεια και δεν έχουν ανεπτυγμένη την αίσθηση του κινδύνου, γι' αυτό και είναι ιδιαίτερα επιρρεπή στα ατυχήματα. Περνούν τις περισσότερες ώρες στο σχολείο και γι’ αυτό ένα μεγάλο ποσοστό των παιδικών ατυχημάτων συμβαίνει εκεί.

Είναι σοβαρό λοιπόν να μάθουμε στα παιδιά από μικρή ηλικία, να αναγνωρίζουν τους κινδύνους και να αυτοπροστατεύονται.

Πληγές: Πεσίματα, Γδαρσίματα, Εκδορές.

Η περιποίηση των κοψιμάτων και των πληγών εξαρτάται από τη σοβαρότητά τους και το πώς προκλήθηκαν. Μέχρι τώρα ήταν ευρέως γνωστό ότι ο σωστός τρόπος επούλωσης μιας πληγής ήταν να την αφήσουμε ανοιχτή για να «μαραθεί» και να κλείσει. Σύμφωνα όμως με τη σύγχρονη τραυματιολογία, η γρηγορότερη επούλωση μιας πληγής επιτυγχάνεται μόνο όταν το τραύμα ενυδατώνεται σωστά. Δηλαδή, όταν το μικρο-περιβάλλον της πληγής έχει τη σωστή υγρασία, αλλά και την κατάλληλη προστασία από μόλυνση ή επιμόλυνση.

Είναι επίσης σημαντικό να αναφερθεί ότι τα ενυδατωμένα τραύματα επουλώνονται έως και 40% γρηγορότερα από τα ξηρά.

Έτσι, αυτό που η σύγχρονη τραυματολογία ορίζει ως σωστή περιποίηση της πληγής είναι καταρχήν ο καλός καθαρισμός της πληγής και μετά η εφαρμογή ενός προϊόντος που να προάγει γρηγορότερα τη φυσιολογική επούλωση του τραύματος, αλλά παράλληλα, να έχει και αντιμικροβιακή δράση.

Τα βασικά λοιπόν που πρέπει να κάνουμε είναι:

• Πλένουμε καλά τα χέρια μας

• Καθαρίζουμε την πληγή προσεκτικά ξεπλένοντάς τη με κρύο τρεχούμενο νερό.

• Απολυμαίνουμε την πληγή, αν χρειάζεται, όπως συνήθως (με ιωδιούχο βάμμα ή οξυζενέ)

• Αν η πληγή δεν αιμορραγεί, απλώνουμε ένα ειδικό gel με αντιμικροβιακή δράση για γρηγορότερη επούλωση και προστασία της πληγής και καλύπτουμε την πληγή με αποστειρωμένη γάζα ή τραυμαπλάστ.

• Δεν προσπαθούμε να απομακρύνουμε κάτι που έχει ενσφηνωθεί κάτω από το δέρμα. Αυτό θα πρέπει να το αναλάβει ειδικός.

Το Φαρμακείο του σπιτιού ή του σχολείου:

• Οξυζενέ

• Γάζες

• Ιώδιο

• Ψαλίδι

• Τραυμαπλάστ

• Επουλωτικό σκεύασμα για τραύματα με αντιμικροβιακή δράση.

Α. Το παιδί πεζός

Το 30% των νεκρών από τροχαία ατυχήματα στην Ελλάδα είναι πεζοί και κυρίως παιδιά και έφηβοι. Το παιδί ως πεζός μειονεκτεί σημαντικά σε σχέση με τους ενήλικους εξαιτίας φυσικών αδυναμιών, γι' αυτό χρειάζεται εκπαίδευση και επιτήρηση.

Παιδιά μικρότερα των 8 χρόνων δεν πρέπει να κυκλοφορούν ποτέ μόνα τους στους δρόμους και έχουν ανάγκη από αυστηρή και συνεχή επιτήρηση.
Παιδιά μεγαλύτερα των 9 χρόνων, μετά οπό καλή εκπαίδευση, μπορούν να κυκλοφορούν μόνα τους ή και να διασχίζουν γνωστούς και όχι πολυσύχναστους δρόμους ή δρόμους πολυσύχναστους που έχουν καλή σηματοδότηση.
Παιδιά άνω των 12 χρόνων -αλλά όχι μικρότερα- διαθέτουν πια τις δυνατότητες να συμπεριφέρονται στους δρόμους σωστά, όπως και οι ενήλικοι.

Β. Το παιδί επιβάτης

Για την ασφαλή μεταφορά των παιδιών υπάρχουν ορισμένοι βασικοί κανόνες:
Ποτέ μην τοποθετείτε τα παιδιά στο μπροστινό κάθισμα (ειδικά αν έχει αερόσακο), πάντοτε στο πίσω. Και σε ελαφρά σύγκρουση ή σε απότομο φρενάρισμα το παιδί κινδυνεύει να χτυπήσει στο ταμπλό του αυτοκινήτου.
Ποτέ στο πορτμπεμπέ, στα γόνατα ή στην αγκαλιά κάποιου. Αναφέρεται ότι το 90% των επιβατών που κρατούσαν παιδιά στην αγκαλιά τους σε τροχαίο ατύχημα και σώθηκαν, σώθηκαν επειδή το παιδί λειτούργησε ως ασπίδα.

Πάντοτε στο ειδικό κάθισμα ασφαλείας, με την ειδική ζώνη ασφαλείας.
Ποτέ 2 παιδιά μαζί σε μία ζώνη ασφαλείας.
Υπολογίζεται ότι αν όλα τα παιδιά ταξίδευαν δεμένα στα ειδικά παιδικά καθίσματα οι θάνατοι από τροχαία θα μπορούσαν να μειωθούν κατά 70% και οι τραυματισμοί κατά 67%. Όμως, παιδικά καθίσματα αυτοκινήτου αγοράζουν μόνο 58% των γονιών που μένουν στην Αθήνα και έχουν αυτοκίνητο, και ακόμα λιγότεροι (32%) στην επαρχία, ενώ, δυστυχώς, μόνο 0,5-1% αγοράζουν το τελευταίων προδιαγραφών κάθισμα ασφαλείας, που είναι ειδικό για το βάρος, την ηλικία, το μήκος του παιδιού και πάρεχει ικανοποιητική προστασία.
Τα καθίσματα αυτά φέρουν το σήμα ECE R 4403 στη συσκευασία. Υπάρχουν:

α) καθίσματα στραμμένα προς τα πίσω για παιδιά με βάρος μέχρι 10 κιλά,
β) καθίσματα διπλής κατεύθυνσης για παιδιά με βάρος μέχρι 20 κιλά,
γ) καθίσματα στραμμένα προς τα εμπρός για παιδιά βάρους 10-25 κιλών και
δ) ανυψωτικά καθίσματα για παιδιά βάρους 15-35 κιλών.
Η ύπαρξη ζώνης ασφαλείας και στα πίσω καθίσματα έχει διαπιστωθεί ότι μειώνει τους θανάτους κατά 22% και τους τραυματισμούς κατά 50%. Προσοχή! Η ζώνη ασφαλείας θεωρείται κατάλληλη όταν το διαγώνιο τμήμα της περνά από το μέσο, περίπου, της απόστασης μεταξύ του άκρου του ώμου και του λαιμού.
Ποτέ τα παιδιά στο αυτοκίνητο με επικίνδυνα παιχνίδια.
Οι πόρτες του αυτοκινήτου πρέπει να ασφαλίζονται απ' έξω.

Πολλά παιδιά τραυματίζονται ή και σκοτώνονται πέφτοντας έξω από την πόρτα του αυτοκινήτου που ανοίγει απότομα σε στροφή ή όταν παίζουν με την πόρτα χωρίς να φορούν ζώνη.
Π.χ., αναφέρονται τραυματισμοί παιδιού κατά την έξοδο από το πάρκινγκ, ακόμα και από το γκαράζ του σπιτιού.

Γ. Το παιδί ποδηλάτης

Το παιδί ως ποδηλάτης πρέπει να συμπεριφέρεται πια όπως ο οδηγός αυτοκινήτου. Τα μέτρα που θα του εξασφαλίσουν ικανοποιητική προστασία είναι:
Καλή εκπαίδευση, ωριμότητα, αυξημένο αίσθημα ευθύνης. Δεν πρέπει να αγνοείται η παρορμητικότητα και η περιφρόνηση του κινδύνου, που είναι χαρακτηριστικά της παιδικής ηλικίας και της εφηβείας.
Αυτονόητο είναι ότι ο ποδηλάτης πρέπει να έχει άριστη γνώση των σημάτων και των βασικών κανόνων οδικής κυκλοφορίας.
Φροντίδα για την καλή συντήρηση του ποδηλάτου και τακτικός έλεγχος.
Αποφυγή κυκλοφορίας σε πολυσύχναστους δρόμους και χρησιμοποίηση πάντοτε της δεξιάς «λωρίδας» των δρόμων.
Τα προσεχή χρόνια αναμένεται να αυξηθεί η θνητότητα στην παιδική ηλικία από τα τροχαία ατυχήματα, ως αποτέλεσμα της αύξησης της συχνότητας των ταξιδιών με το αυτοκίνητο (περισσότερες οικογένειες αποκτούν αυτοκίνητο και εξοχική κατοικία, με αποτέλεσμα να ταξιδεύουν συχνότερα, ενώ μεγαλύτερος είναι και ο αριθμός των παιδιών που μετακινείται με αυτοκίνητο στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και στα σχολεία). Για το λόγο αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια στην πρόληψη, τόσο από την Πολιτεία και τους φορείς της, όσο και από την ίδια την οικογένεια.

Αγωγή υγείας: Πρώτες βοήθειες - Ατυχήματα στο αυτοκίνητο, 2002

Αγωγή υγείας: Πρώτες βοήθειες - Ατυχήματα στο δρόμο, 2002

Αγωγή υγείας: Πρώτες βοήθειες - Ατυχήματα στο σχολείο, 2002

Αγωγή υγείας: Σας παρακαλώ την προσοχή σας - Ατυχήματα στη θάλασσα, 2001

Αγωγή υγείας: Σας παρακαλώ την προσοχή σας - Ατυχήματα στην ύπαιθρο, 2001

Αγωγή υγείας: Σας παρακαλώ την προσοχή σας - Ατυχήματα στο σπίτι, 2001

Ατυχήματα

ΠΑΙΔΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ

(ΟΙΚΙΑΚΕΣ...ΠΑΓΙΔΕΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ-1ο)

Μενού

Επαφή